Надад бүх юм бий, байгаа зүйлсдээ сэтгэл хангалуун байдаг, хайртай, зүтгэж, хичээж, мөрөөдөж бүтээсэн. Гэхдээ нэг л биш ээ, хэлбэрийн. Ингээд биччихлээ гээд байгаа бүхнээ үгүйсгээд байгаа хэрэг биш л дээ.
Өөртөө гомдоллож байгаа л юм болов уу даа. Яг одоо бол нэг хүний дундуурыг дүүргэж, дутууг нөхөж, тал бие, тал амьдрал нь болчихоод байна. Нөгөө хүнд маань ч ийнхүү санагдаж байж магад. Яагаад гэвэл хэдэн мянган жилийн турш шалгагдаад, шалгараад ирсэн загварын амьдралаар амьдарч байгаа учраас тэр. Гэр бүл болж тоглодог шиг л.
Харин энэ цаг хугацаанд, энэ орон зайд "би" хаахна байна вэ гээд шагайхаар байхгүй. Харагдахгүй, хаагдсан, мартагдсан, хязгаарлагдсан, золиослосон, нуусан, нуугдсан тийм л ертөнц.
Чинадын чинадаас үе үехэн улалзах хувь хүн минь, би ертөнц минь. Унтарч буй галын цог шиг л, магад мод нэмвэл дүрэлзэн асах биз.
Сайхан хөгжим сонсохсон, сайхан бүжиглэхсэн, сайхан суугаад кофе ууж, утаа сүнгэнүүлэхсэн, гэмгүйхэн дүрсгүйтэж хорвоог нэг эргүүлэхсэн, өөртөө нүд унатлаа гоёхсон, өөртөө сэтгэл ханан мишээхсэн ...
Таалагдлаа
ReplyDelete